Doç. Dr. Ufuk Özuğuz

Osteoporoz
Biz Ne Yapıyoruz?

Osteoporoz (kemik erimesi) hastalarında amaç, kemik yoğunluğunu değerlendirme, kırık riskini belirleme ve altta yatan nedenleri ortaya çıkarmaktır. Hastaların değerlendirilmesi sırası ile şu şekilde olur;

1. Hasta Hikayesi (Anamnez)

Belirtiler: Bel, sırt veya kalça ağrısı, boy kısalması, kamburluk (düşük travmayla oluşan omurga kırıkları) gibi şikayetler sorulur.

Kırık öyküsü: Düşük enerjili travmalarla (örneğin hafif bir düşme) kırık oluşumu sorgulanır.

Aile öyküsü: Ailede osteoporoz veya osteoporotik kırık öyküsü olup olmadığı öğrenilir.

Menopoz ve hormonal durum: Kadın hastalarda menopoz yaşı ve adet düzensizlikleri sorgulanır. Erkek hastalarda testosteron seviyelerini etkileyebilecek durumlar değerlendirilir.

Beslenme ve yaşam tarzı: Kalsiyum, D vitamini alımı, sigara, alkol kullanımı ve fiziksel aktivite düzeyi sorgulanır.

İlaç kullanımı: Kortikosteroidler, tiroid ilaçları, antiepileptikler gibi kemik yoğunluğunu azaltabilecek ilaçlar değerlendirilir.


2. Fiziksel Muayene

Boy ve kilo ölçümü: Boy kaybı olup olmadığı kontrol edilir (omurga kırıkları için bir işaret olabilir).

Omurga muayenesi: Kamburluk (dorsal kifoz), omurga hassasiyeti veya deformasyon olup olmadığı kontrol edilir.

Denge ve yürüyüş analizi: Düşme riskini artırabilecek denge sorunları ve kas gücü değerlendirilir.


3. Laboratuvar Testleri

osteoporozun nedenlerini ve metabolik durumunu anlamak için kan testleri gerekebilir:

Kalsiyum ve fosfor düzeyleri: Kemik metabolizmasını değerlendirmek için.

D vitamini: Düşüklüğü, osteoporozun önemli bir nedenidir.

Paratiroid hormonu (PTH): Hiperparatiroidizm kaynaklı kemik kaybını değerlendirmek için.

Tiroid fonksiyon testleri: Hipertiroidizm gibi osteoporoz riskini artıran durumları dışlamak için.

Böbrek ve karaciğer fonksiyon testleri: Kemik metabolizmasını etkileyebilecek sistemik durumları değerlendirmek için.


4. Görüntüleme Yöntemleri

Osteoporozun kesin tanısını koymak ve kemik yoğunluğunu değerlendirmek için görüntüleme yöntemleri kullanılır:

Kemik mineral yoğunluğu (BMD) ölçümü:

DXA (Dual-Energy X-ray Absorptiometry): En yaygın kullanılan yöntemdir ve kalça ile bel omurları ölçülür.

T-skoru: Osteoporozun tanımlanmasında kullanılır. T-skoru ≤ -2.5 osteoporozu gösterir.

Vertebra grafisi: Özellikle sırt ağrısı veya boy kaybı olan hastalarda omurga kırıklarını değerlendirmek için kullanılır.

FRAX skoru: Hastanın kırık riskini hesaplamak için kullanılan bir araçtır.


5. Tedavi ve Tavsiyeler

Tedavi planı, hastanın kemik yoğunluğu, kırık riski ve genel sağlık durumuna göre belirlenir:

Farmakolojik Tedavi:

Bifosfonatlar: Kemik yıkımını azaltır (örn. alendronat, risedronat).

Denosumab: Kemik yıkımını önleyen monoklonal antikor tedavisi.

Selektif östrojen reseptör modülatörleri (SERM): Özellikle menopoz sonrası kadınlarda kullanılır.

Hormon tedavisi: Menopoz sonrası kadınlarda östrojen replasman tedavisi gerekebilir.

Romosozumab veya teriparatid: Kemik yapımını artıran tedavilerdir

Diyet ve Yaşam Tarzı Önerileri:

Kalsiyum: Günde 1000-1200 mg alımı hedeflenir (süt, yoğurt, peynir gibi gıdalar önerilir).

D vitamini: Günde 800-1000 IU alınması tavsiye edilir.

Egzersiz: Ağırlık taşıma egzersizleri ve denge çalışmaları önerilir.

Düşme önlemleri: Ev içindeki engellerin kaldırılması, kaymaz halılar kullanılması ve yeterli aydınlatma sağlanması gibi öneriler yapılır.

Sigara ve alkol: Kesinlikle bırakılması önerilir.


6. Takip ve Kontroller

Kemik yoğunluğu ölçümleri: Tedavinin etkinliğini değerlendirmek için 1-2 yılda bir tekrarlanabilir.

Düşme ve kırık riski takibi: Yaşam tarzı değişikliklerine uyum ve kırık oluşumu açısından düzenli takip edilir.